Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, η FM Records έφτιαξε την playlist «Μίκης Θεοδωράκης: Τα λαϊκά»
Μίκης Θεοδωράκης – Ο λαϊκός συνθέτης του έθνους
100 χρόνια από τη γέννησή του, τιμάμε τον άνθρωπο που ύψωσε το λαϊκό τραγούδι σε έργο τέχνης και εθνικής μνήμης.
Το 2025 σηματοδοτεί 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη – μιας από τις πλέον εμβληματικές μορφές του ελληνικού πολιτισμού. Ανάμεσα στα πολλά του πρόσωπα — συμφωνικός συνθέτης, πολιτικός, κινηματογραφικός δημιουργός — ξεχωρίζει εκείνο του λαϊκού συνθέτη, που έδωσε φωνή και υπόσταση σε μια ολόκληρη κοινωνική τάξη και εποχή.
Με αφορμή τη φετινή επέτειο, ξανακοιτάμε την πιο γήινη αλλά και βαθιά ριζωμένη πλευρά του έργου του: τα λαϊκά του τραγούδια — εκεί που ο ποιητικός λόγος συναντά το μπουζούκι, κι ο καθημερινός άνθρωπος γίνεται πρωταγωνιστής.
H FM Records, η δισκογραφική εταιρεία που συνδέεται στενά με το έργο του, τιμά τον μεγάλο συνθέτη και τη μακρόχρονη συνεργασία της μαζί του, παρουσιάζοντας την playlist “Μίκης Θεοδωράκης – Τα Λαϊκά”:
https://open.spotify.com/playlist/2NMjK415cXHcpLtivaLfju
Και εδώ:
Το 1960, όταν ο Επιτάφιος σε ποίηση Ρίτσου κυκλοφόρησε με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ενορχήστρωση του Μάνου Χατζιδάκι και λαούτο του Μαρκόπουλου, το ελληνικό τραγούδι άλλαξε ριζικά. Ο Θεοδωράκης, αστός με κλασική παιδεία, εισέβαλε στον κόσμο των μπουζουκιών, του ρεμπέτικου και του καφενείου – όχι ως επισκέπτης, αλλά ως συνομιλητής.
Ακολούθησαν δεκάδες συνεργασίες με λαϊκούς τραγουδιστές-σύμβολα: Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρία Φαραντούρη, Πόλυ Πάνου, Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού, Γιάννης Κούτρας, Καίτη Γκρέυ και άλλοι.
Ο Θεοδωράκης πίστευε ότι το λαϊκό τραγούδι μπορεί να εκφράσει μεγάλα νοήματα με απλό τρόπο. Μελοποιώντας ποιητές όπως ο Ρίτσος και ο Λειβαδίτης σε λαϊκό ιδίωμα, έσπασε τους φραγμούς ανάμεσα στην “υψηλή” και τη “λαϊκή” κουλτούρα.
Έτσι γεννήθηκαν έργα όπως:
– Το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού (1961)- Ρωμιοσύνη και 18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας
– Τα Λυρικά
– Λαϊκό Ορατόριο, Μπαλάντες, Τα Χρώματα της Πατρίδας
Τα λαϊκά τραγούδια του Θεοδωράκη δεν ήταν ποτέ “ελαφριά”. Πίσω από κάθε στίχο υπήρχε μια συλλογική ιστορία: η φτώχεια, η προσφυγιά, η εξορία, η ξενιτιά, η αδικία, το πάθος, η καθημερινή ζωή των ανθρώπων της διπλανής πόρτας.
Σε εποχές πολιτικού διχασμού, η μουσική του λειτουργούσε ενωτικά. Οι συναυλίες του τη δεκαετία του ’60, το έργο του στην εξορία, η επιστροφή του μετά τη χούντα και τα μεγάλα στάδια της Μεταπολίτευσης αποτέλεσαν λαϊκά συμβάντα εθνικού χαρακτήρα.
Πολλά από τα λαϊκά του τραγούδια πέρασαν τα 100.000 αντίτυπα στην εποχή του βινυλίου και κυκλοφορούν μέχρι σήμερα σε δεκάδες εκτελέσεις και ψηφιακές πλατφόρμες.
Γιατί ο Θεοδωράκης δεν υπήρξε μόνο ο συνθέτης των μεγάλων έργων. Ήταν – και θα είναι – ο συνθέτης του λαού.