Μία πρώτη βιολογική απόδειξη των δεσμών μεταξύ των Αιγυπτίων και των κατοίκων της Μεσοποταμίας
Μία εξέταση DNA στα λείψανα ενός ανθρώπου που έζησε πριν από 4.500 χρόνια στην κοιλάδα του Νείλου, ίσως ξαναγράψει την ιστορία της Αρχαίας Αιγύπτου.
Η ανάλυση του σκελετού έδειξε ότι ο άνδρας ήταν μεταξύ 45 και 65 ετών, αν και τα στοιχεία αρθρίτιδας έδειχναν το ανώτερο άκρο της κλίμακας. Ήταν λίγο πάνω από 1,58μ, σχετικά κοντός, ο οποίος πιθανότατα εργαζόταν ως αγγειοπλάστης, αλλά και ότι το ένα πέμπτο του DNA του προερχόταν από προγόνους που ζούσαν 1.500 χιλιόμετρα μακριά στον άλλο μεγάλο πολιτισμό της εποχής, στη Μεσοποταμία ή στο σημερινό Ιράκ.
Είναι η πρώτη βιολογική απόδειξη των δεσμών μεταξύ των δύο και θα μπορούσε να βοηθήσει να εξηγηθεί πώς η Αίγυπτος μεταμορφώθηκε από μια ανόμοια συλλογή αγροτικών κοινοτήτων σε έναν από τους ισχυρότερους πολιτισμούς στη Γη. Τα ευρήματα προσδίδουν νέο βάρος στην άποψη ότι η γραφή και η γεωργία προέκυψαν μέσω της ανταλλαγής ανθρώπων και ιδεών μεταξύ αυτών των δύο αρχαίων κόσμων.
Ο επικεφαλής ερευνητής, καθηγητής Pontus Skoglund στο Ινστιτούτο Francis Crick στο Λονδίνο, δήλωσε στο BBC News ότι η δυνατότητα εξαγωγής και ανάγνωσης DNA από αρχαία οστά θα μπορούσε να ρίξει νέο φως σε γεγονότα και άτομα από το παρελθόν, επιτρέποντας σε ασπρόμαυρα ιστορικά γεγονότα να ξεσπάσουν στη ζωή με τεχνικές λεπτομέρειες.
Οι βιολογικές μέθοδοι δίνουν στους ιστορικούς και τους επιστήμονες ένα νέο εργαλείο για να δουν την ιστορία μέσα από τα μάτια των απλών ανθρώπων.
Αρχαιολογικά στοιχεία έδειξαν ότι οι δύο περιοχές μπορεί να ήταν σε επαφή τουλάχιστον πριν από 10.000 χρόνια, όταν οι άνθρωποι στη Μεσοποταμία άρχισαν να καλλιεργούν και να εξημερώνουν ζώα, οδηγώντας στην εμφάνιση μιας γεωργικής κοινωνίας.
Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι αυτή η κοινωνική και τεχνολογική επανάσταση μπορεί να έχει επηρεάσει παρόμοιες εξελίξεις στην αρχαία Αίγυπτο – αλλά δεν υπήρξε άμεση απόδειξη επαφής, μέχρι τώρα.
Η Adeline Morez Jacobs, η οποία ανέλυσε τα λείψανα ως μέρος του διδακτορικού της στο Πανεπιστήμιο John Moores του Λίβερπουλ, λέει ότι αυτή είναι η πρώτη σαφής απόδειξη σημαντικής μετανάστευσης ανθρώπων και επομένως πληροφοριών μεταξύ των δύο κέντρων πολιτισμού εκείνη την εποχή.
Ο άνδρας θάφτηκε σε ένα κεραμικό αγγείο σε έναν τάφο λαξευμένο στην πλαγιά του λόφου. Η ταφή του πραγματοποιήθηκε πριν η τεχνητή μουμιοποίηση γίνει συνήθης πρακτική, η οποία μπορεί να βοήθησε στη διατήρηση του DNA του. Ερευνώντας τις χημικές ουσίες στα δόντια του, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να διακρίνει τι έτρωγε και από αυτό, διαπίστωσε ότι πιθανότατα είχε μεγαλώσει στην Αίγυπτο.
Ο Δρ Linus Girdland Flink εξήγησε ότι μόνο λόγω μιας τεράστιας τύχης αυτός ο σκελετός ήταν διαθέσιμος για να μελετήσει και να αποκαλύψει τα ιστορικά μυστικά του.
Ανασκάφηκε το 1902 και δωρήθηκε στο Παγκόσμιο Μουσείο του Λίβερπουλ, όπου στη συνέχεια επέζησε από βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του Blitz (γερμανικός βομβαρδισμός του Λονδίνου) που κατέστρεψε τα περισσότερα από τα ανθρώπινα λείψανα στη συλλογή τους. «Τώρα μπορέσαμε να πούμε μέρος της ιστορίας του ατόμου, διαπιστώνοντας ότι μέρος της καταγωγής του προήλθε από τη Γόνιμη Ημισέληνο, επισημαίνοντας την ανάμειξη μεταξύ των ομάδων αυτή τη στιγμή», είπε.
Η νέα έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.