Περιγράφει τη Βαβυλώνα και την καθημερινότητά της, δίνοντας πληροφορίες για τη ζωή των κατοίκων της
Ένα χαμένο κείμενο επί μία χιλιετία ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μιας συνεργασίας του Ενρίκε Χιμένεζ, καθηγητή Αρχαίας Λογοτεχνίας της Εγγύς Ανατολής στο Ινστιτούτο Ασσυριολογίας του LMU με το Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης. Ένα έγγραφο σχετικά με αυτή την ανακάλυψη δημοσιεύεται στο περιοδικό Iraq.
«Είναι ένας συναρπαστικός ύμνος που περιγράφει τη Βαβυλώνα σε όλο της το μεγαλείο και δίνει πληροφορίες για τη ζωή των κατοίκων της, ανδρών και γυναικών», λέει ο Χιμένεζ.
Η Βαβυλώνα ιδρύθηκε στη Μεσοποταμία γύρω στο 2000 π.Χ. Κάποτε η μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο, ήταν μια πολιτιστική μητρόπολη στην οποία γράφτηκαν έργα που αποτελούν μέρος της παγκόσμιας λογοτεχνικής κληρονομιάς μας σήμερα.
Τα βαβυλωνιακά κείμενα συντάχθηκαν σε σφηνοειδή γραφή σε πήλινες πινακίδες, οι οποίες έχουν επιβιώσει μόνο σε θραύσματα. Ένας από τους στόχους της συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης είναι η αποκρυπτογράφηση εκατοντάδων πινακίδων σφηνοειδούς γραφής από τη διάσημη βιβλιοθήκη Sippar και η διατήρησή τους για τις επόμενες γενιές. Ο θρύλος λέει ότι ο Νώε τις έκρυψε εδώ από τα νερά της πλημμύρας πριν επιβιβαστεί στην κιβωτό.
Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης «διάβασαν» τα θραύσματα και εντόπισαν άλλα 30 χειρόγραφα, χάρη στα οποία, οι μελετητές μπόρεσαν να αποκρυπτογραφήσουν πλήρως τον ύμνο του επαίνου στην πήλινη πινακίδα, τμήματα της οποίας έλειπαν.
Βαβυλωνιακή αστική κοινωνία και ωδή στον Ευφράτη
Αυτά τα πολυάριθμα πρόσθετα αντίγραφα υποδηλώνουν ότι το κείμενο ήταν πολύ διαδεδομένο εκείνη την εποχή.
«Ο ύμνος αντιγράφηκε από παιδιά στο σχολείο. Είναι ασυνήθιστο ότι ένα τόσο δημοφιλές κείμενο στην εποχή του ήταν άγνωστο σε εμάς πριν από τώρα», λέει ο Χιμένεζ.
Ο παιάνας προφανώς προέρχεται από την αρχή της πρώτης προ Χριστού χιλιετίας και αποτελείται από 250 γραμμές.
«Γράφτηκε από έναν Βαβυλώνιο που ήθελε να επαινέσει την πόλη του. Ο συγγραφέας περιγράφει τα κτίρια της πόλης, αλλά και πώς τα νερά του Ευφράτη φέρνουν την πηγή και πρασινίζουν τα χωράφια. Αυτό είναι ακόμη πιο θεαματικό καθώς η σωζόμενη λογοτεχνία της Μεσοποταμίας είναι φειδωλή στις περιγραφές των φυσικών φαινομένων», παρατηρεί ο Χιμένεζ.
Οι πληροφορίες σχετικά με τις γυναίκες της Βαβυλώνας, το ρόλο τους ως ιέρειες και τα συναφή καθήκοντα, έχουν επίσης εκπλήξει τους ειδικούς, καθώς δεν ήταν προηγουμένως γνωστά κείμενα που να περιγράφουν αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, οι ύμνοι παρέχουν πληροφορίες για τη συνύπαρξη στην αστική κοινωνία. Για παράδειγμα, οι κάτοικοι περιγράφονται ότι σέβονται τους ξένους.
Τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Βαβυλώνας βρίσκονται περίπου 85 χιλιόμετρα νότια της Βαγδάτης και αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Απόσπασμα από τον πρόσφατα ανακαλυφθέντα ύμνο
Ο ποιητής στρέφει τώρα την προσοχή του στους συμπολίτες του, «τη φυλή του Lugal-abzu», τους «απογόνους του Alalgar» (125, 127, ο Alalgar είναι ο διάδοχος του Alulu ως βασιλιάς του Eridu στην παράδοση της Μεσοποταμίας).
Οι «ελεύθεροι πολίτες» (ṣābū kidinni) της Βαβυλώνας είναι, για τον συγγραφέα αυτού του ύμνου, στην ουσία οι ιερείς της Βαβυλώνας – μια ένδειξη ότι ο συγγραφέας του ήταν πιθανώς μέλος αυτής της τάξης. Οι Βαβυλώνιοι είναι δίκαιοι, προστατεύουν τα ορφανά και τους ταπεινούς (136-138), ακολουθούν τις θεϊκές εντολές και τηρούν τη δικαιοσύνη», γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Οι ακόλουθοι στίχοι είναι από τον ύμνο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Περιγράφουν τον ποταμό Ευφράτη, στην όχθη του οποίου βρισκόταν η Βαβυλώνα εκείνη την εποχή:
Ο Ευφράτης είναι ο ποταμός της – που ιδρύθηκε από τον σοφό άρχοντα Nudimmud –
Σβήνει το lea, κορεσμεί το canebrake,
Εκβάλλει τα νερά της σε λιμνοθάλασσα και θάλασσα,
Τα χωράφια του είναι γεμάτα βότανα και λουλούδια,
Τα λιβάδια του, σε λαμπρή άνθιση, φυτρώνουν κριθάρι,
Από τα οποία, συγκεντρωμένα, στοιβάζονται ρόδες,
Κοπάδια και κοπάδια βρίσκονται σε καταπράσινα βοσκοτόπια,
Πλούτος και μεγαλείο – αυτό που αρμόζει στην ανθρωπότητα –
Απονέμονται, πολλαπλασιάζονται και χορηγούνται βασιλικά.