Οι δέκα υποψήφιες ταινίες για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας σε αξιολόγηση
Τα βραβεία Όσκαρ βρίσκονται προ των πυλών και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο Λος Αντζελες και το Dolby Theater του Χόλιγουντ για να μάθουμε τους νικητές και τους χαμένους αυτής της κινηματογραφικής χρονιάς. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον φυσικά παρουσιάζει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και το Indiewire βάζει στη σειρά αξιολόγησης τις δέκα υποψηφιότητες από τη χειρότερη έως την καλύτερη.
Στο Νο 10 της λίστας τοποθετεί το «Wicked» του Τζον Μ. Τσου το οποίο έχει σημειώσει εισπράξεις που ξεπερνούν τα 700 εκατ. δολάρια παγκοσμίως και έχει 10 υποψηφιότητες στα Όσκαρ αλλά η ασταθής σκηνοθεσία και οι αστοχίες στη σκηνογραφία δεν σε παρασέρνουν όπως οφείλει να κάνει κάθε καλό μιούζικαλ. Η επίσης άστοχη ερμηνεία της Σίνθια Ερίβο και τα ανούσια οπτικά εφέ δυσχεραίνουν, λέει το Indiewire, τη θέση της ταινίας.
Στην 9η θέση της λίστας το Indiewire κατατάσσει το «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ. Η ταινία ξεκίνησε θριαμβευτικά την πορεία της από το Φεστιβάλ των Καννών πέρυσι αλλά στην πορεία όλο και πύκνωναν οι φωνές που έλεγαν ότι το «Emilia Perez» δεν ξέρει τι θέλει να πει και αφήνει τον θεατή με περισσότερα ερωτηματικά παρά απαντήσεις.
Στην 8η θέση φιγουράρει το «Dune: Μέρος 2ο» του Ντενί Βιλνέβ. Η ταινία παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό της, ενώ η παρουσία του Στέλαν Σκάρσγκαρντ και του Οστιν Μπάτλερ, δυο μορφές που απωθούν τον θεατή, το κάνουν χειρότερο.
Στην 7η θέση ακολουθεί το «A complete unknown» του Τζέιμς Μάνγκολντ. Το Indiewire ουσιαστικά κόβει τις ελπίδες της ταινίας για κάποια διάκριση τονίζοντας ότι δεν λέει κάτι καινούριο για τον Μπομπ Ντίλαν, όπως αρχικά ελπίζαμε, ενώ ο Τίμοθι Σαλαμέ υπογράφει έναν Ντίλαν που δύσκολα μπορεί να «διαβάσει» κανείς και ακόμα δυσκολότερα, συμπαθεί.
Στην 6η θέση βρίσκουμε το «Κονκλάβιο» του Εντουαρντ Μπέργκερ για το οποίο το Indiewire σημειώνει ότι «μπορεί να μην είναι η καλύτερη ταινία της χρονιάς αλλά σίγουρα είναι η καλύτερη ταινία που μπορείς να συστήσεις σχεδόν σε όλους να δουν». Το site προσθέτει ότι το «Κονκλάβιο» έχει χιούμορ και είναι πάντα επίκαιρο, είναι σαπουνόπερα και κωμωδία και διαθέτει ωραία σκιαγράφηση χαρακτήρων αλλά μετά τον λευκό καπνό τι;
Στην 5η θέση το Indiewire τοποθετεί το «Είμαι ακόμη εδώ» του Βάλτερ Σάλες και υποστηρίζει ότι αν τελικά «κλέψει» το Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας από το «Emilia Perez» των 13 υποψηφιοτήτων, θα είναι ένα σπουδαίο κατόρθωμα που μπήκε αργά στην προοσκαρική κούρσα παρά το γεγονός ότι η πορεία της ξεκίνησε με βραβείο σεναρίου από το Φεστιβάλ Βενετίας τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Στην 4η θέση βρίσκεται το «The brutalist» του Μπρέιντι Κορμπέ ο οποίος σταθερά σχολιάζει στη φιλμογραφία του την κυκλική σχέση ανάμεσα στο τραύμα και τον πολιτισμό, υπογράφει μια ταινία όπου «ο Λάζλο Τοτ είναι ο “The brutalist” kai o “The brutalist” είναι ο Λάζλο Τοτ. Και οι δυο τους είναι υπέροχοι, θρυμματισμένοι και αχανείς».
Στην 3η θέση το Indiewire προτείνει το «The substance» της Κοραλί Φαρζά, «το τρελό πείραμα της οποίας θυμίζει την “Απίστευτη Παρασκευή”, το “Όλα για την Εύα” και το “Μια γυναίκα δαιμονισμένη”. Είναι τόσο απλή που την καταλαβαίνει και ένα παιδί και τόσο απωθητική που προκαλεί στους ενήλικες τάση για εμετό».
Στη 2η θέση βρίσκεται το «Anora» του Σον Μπέικερ για το οποίο το Indiewire σημειώνει ότι «από την γεμάτη κεταμίνη πρώτη πράξη έως τη γροθιά στο στομάχι στο φινάλε, η ταινία είναι μια ματιά στον αντεστραμμένο καθρέφτη του αμερικανικού ονείρου μέχρι να εντοπίσει κάτι για να πιαστεί στα γνωστά, παλιά ψέματα που πάντα αντικατόπτριζε». Και συνεχίζει λέγοντας ότι το «Anora» είναι «μια όμορφα εκτελεσμένη κραυγή για ένα έθνος που ξαφνικά άνοιξε τα μάτια του και είδε μπροστά του μια ολιγαρχία που αντιμετωπίζει κάθε πολίτη ως εμπόρευμα και κάθε δραστηριότητα ως συναλλαγή».
Στην κορυφή της λίστας το Indiewire βάζει το «Nickel Boys» του ΡαΜέλ Ρος το οποίο υποστηρίζει ότι είναι μια από τις πιο αξιόλογες ταινίες του 21ου αιώνα. «Είναι μια υπενθύμιση ότι τα μεγαλύτερα αφηγήματα της Αμερικής αλλάζουν ότι ο κόσμος καλείται να τα δει υπό διαφορετικό φως. Και το “Nickel Boys” επεκτείνει αυτή την πρόσκληση σε όλο τον κόσμο με ανοικτή καρδιά», υπογραμμίζει.
Το Indiewire προσθέτει ότι «κάποτε η καλύτερη ταινία της χρονιάς μπορεί και να μη κέρδιζε υποψηφιότητα στα Όσκαρ. Τώρα πλέον η καλύτερη ταινία της χρονιάς παίρνει υποψηφιότητα ως αντιστάθμισμα όμως για το γεγονός ότι έχει μηδενικές πιθανότητες να κερδίσει».