Τα μεγαλόσωμα ζώα αποτελούν τους στυλοβάτες των οικοσυστημάτων που κάνουν τη Γη κατοικήσιμη
Η άγρια ζωή της Αφρικής έχει χάσει πάνω από το ένα τρίτο της φυσικής της «δύναμης», αποκαλύπτοντας μια κατάρρευση της οικολογικής ενέργειας σε ολόκληρη την ήπειρο.
Μια νέα μελέτη ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature δίνει μια σκληρή εικόνα των οικοσυστημάτων σε όλη την ήπειρο που λειτουργούν με λιγότερο από τα δύο τρίτα της φυσικής ενέργειας που κάποτε διέθεταν.
Η έρευνα υπογραμμίζει πώς η απώλεια μεγάλων ζώων, που κάποτε ήταν οι κινητήριες μηχανές της βιοποικιλότητας, αναδιαμορφώνει την ίδια τη ζωή. Τα ευρήματα έρχονται καθώς οι παγκόσμιοι ηγέτες προετοιμάζονται για την COP30, όπου η υγεία της φύσης θα βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο.
«Το πιο σημαντικό και ανησυχητικό αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση των λειτουργιών του οικοσυστήματος που εκτελούνται από τη μεγαπανίδα της Αφρικής», δήλωσε ο Δρ Ty Loft, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και ερευνητής στο Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Αλλαγής της Οξφόρδης.
Από τους ελέφαντες μέχρι τους ρινόκερους, τα μεγάλα ζώα της Αφρικής κάποτε τροφοδοτούσαν τα φυσικά συστήματα της ηπείρου. Η παρακμή τους έχει αφήσει τα οικοσυστήματα εύθραυστα, κατακερματισμένα και κυριαρχούνται όλο και περισσότερο από μικρότερα θηλαστικά και πουλιά που δεν μπορούν να αναπαράγουν την ίδια οικολογική επιρροή. Αυτή η δραματική αλλαγή, προειδοποιούν οι επιστήμονες, θα μπορούσε να έχει εκτεταμένες συνέπειες όχι μόνο για τη βιοποικιλότητα αλλά και για τα ανθρώπινα μέσα διαβίωσης που συνδέονται με τη γη.
Πέρα από την Αφρική
Αυτό που συμβαίνει στα οικοσυστήματα της Αφρικής δεν είναι απλώς μία περιφερειακή κρίση αλλά πλανητική.
«Η απώλεια της ροής ενέργειας των ζώων δεν είναι απλώς μια οικολογική ιστορία, είναι μια ιστορία του πλανήτη Γη που συνδέει τη μοίρα μεμονωμένων ειδών με τη λειτουργία και τη σταθερότητα της ίδιας της βιόσφαιρας», δήλωσε ο καθηγητής Malhi
Συνδέοντας τη μείωση της άγριας ζωής άμεσα με την απώλεια φυσικής ενέργειας, η μελέτη γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ της βιοποικιλότητας και της πλανητικής υγείας.
Υπογραμμίζει μια βαθιά αλήθεια: η εξαφάνιση της μεγαπανίδας αποδυναμώνει την ικανότητα του πλανήτη να ρυθμίζει το κλίμα του και να διατηρεί τη ζωή.
Το μήνυμα είναι σαφές – η διάσωση της εναπομείνασας άγριας ζωής του κόσμου αφορά στη διαφύλαξη των θεμελιωδών συστημάτων που κάνουν τη Γη κατοικήσιμη.