Οι τρεις βασικοί τύποι αναταράξεων και πώς η ασταθής ατμόσφαιρα του πλανήτη τους επιδεινώνει
Οι αναταράξεις υπήρξαν πάντα μια ενοχλητική εμπειρία για τους επιβάτες των αεροπλάνων — και πηγή τρόμου για όσους φοβούνται να πετάξουν.
Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι, τις περισσότερες φορές, δεν μπορεί κανείς να τις προβλέψει. Οι πιλότοι μπορεί να συναντήσουν έντονες αναταράξεις καθαρού αέρα ακόμη και σε έναν ουρανό απόλυτα γαλάζιο.
Unsplash
Γιατί οι αναταράξεις γίνονται πιο συχνές – και τι φταίει γι’ αυτό
Ψηλά στην ατμόσφαιρα, εκεί όπου πραγματοποιούνται οι περισσότερες υπερατλαντικές πτήσεις για λόγους εξοικονόμησης καυσίμων, το ρεύμα αεροχειμάρρου (jet stream) μπορεί να συμπεριφέρεται απρόβλεπτα. Οι ξαφνικές μεταβολές στην ταχύτητα και την κατεύθυνση του ανέμου – γνωστές ως «wind shear» – μπορούν να ταρακουνήσουν ακόμα και τα μεγαλύτερα επιβατικά αεροσκάφη.
Ένας δεύτερος τύπος αναταράξεων προκαλείται όταν ισχυροί άνεμοι περνούν πάνω από οροσειρές, όπως τα Βραχώδη Όρη στη Βόρεια Αμερική ή εκείνες της Γροιλανδίας, δημιουργώντας «κύματα» αέρα που μπορεί να εκτείνονται εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο μακριά. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως ανατάραξη οροσειράς (mountain-wave turbulence).
Unsplash
Η τρίτη μορφή – εξίσου επικίνδυνη αλλά εν μέρει προβλέψιμη από το πιλοτήριο – συνδέεται με τους πυργοειδείς σωρειτομελανίες (cumulonimbus) που συνοδεύουν τις καταιγίδες. Μέσα σε αυτά τα νέφη, οι κάθετες κινήσεις του αέρα μπορεί να είναι τόσο βίαιες ώστε να εκτρέψουν ένα αεροσκάφος από την ομαλή του πορεία.
Το ανησυχητικό για τη βιομηχανία των αερομεταφορών, όπως αναφέρει ο «Guardian» είναι πως η κλιματική κρίση επιδεινώνει και τους τρεις τύπους αναταράξεων. Το jet stream γίνεται ολοένα πιο ασταθές, ενώ η ατμόσφαιρα παρουσιάζει αυξανόμενη αστάθεια.
Οι μετεωρολόγοι του Met Office προσπαθούν να προβλέψουν τις επικίνδυνες περιοχές για τις αεροπορικές εταιρείες, ωστόσο οι ειδικοί συνιστούν στους επιβάτες έναν απλό κανόνα: να κρατούν πάντα τη ζώνη ασφαλείας δεμένη.