Οι όποιοες προσπάθειες αιχμαλωσίας ενός μεγάλου λευκού καρχαρία κατέληξαν σε παταγώδη αποτυχία για πολύ συγκεκριμένους λόγους
Ο Μεγάλος Λευκός Καρχαρίας από τα μεγαλύτερα αρπακτικά των ωκεανών, είναι το είδος που δεν δέχεται περιορισμούς και ο λόγος για τον οποίο δεν θα τον δείτε ποτέ είναι ακριβώς αυτός.
Η φήμη τους γιγαντώθηκε όταν κυκλοφόρησε το Jaws το 1975, και η πρόσφατη επίθεση ενός σχετικά ακίνδυνου είδους καρχαρία στις ακτές του Ισραήλ, που κατέληξε σε μία «φρενίτιδα φαγητού» με θύμα έναν κολυμβητή, δεν τους καθιστά και ιδιαίτερα δημοφιλείς.
Το μέγεθός τους είναι αποτρεπτικό για αιχμαλωσία, αν σκεφτεί κανείς ότι το τελευταίο διάστημα οι επιστήμονες παρακολουθούν στενά τον Contender, ένα θηρίο μήκους 4,5 μέτρων που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους αρσενικούς καρχαρίες που έχουν καταγραφεί ποτέ.
Όσες προσπάθειες έγιναν για αιχμαλωσία κατέληξαν είτε σε αιματοχυσία, είτε σε φιάσκο.
Επί δεκαετίες, τα ενυδρεία προσπαθούν να περιορίσουν τα μεγαλύτερα αρπακτικά στον κόσμο, με τουριστικά σημεία στις ΗΠΑ να παγιδεύουν τους καρχαρίες μόνο και μόνο για να τους δουν να πεθαίνουν μέσα σε λίγες εβδομάδες, με τη μεγαλύτερη να διαρκεί μόλις 16 ημέρες στις προσπάθειες πριν από την χιλιετία.
Μια πιο σύγχρονη προσπάθεια το 2004 είδε το ενυδρείο του Monterrey Bay να διατηρεί έναν νεαρό λευκό καρχαρία, μήκους κάτω του 1,50 μέτρου, για έως και έξι μήνες, αλλά αφέθηκε ελεύθερος αφού σκότωσε δύο άλλους καρχαρίες σε αιχμαλωσία και αργότερα πέθανε μόλις τρεις ημέρες αφότου απελευθερώθηκε ξανά στην άγρια φύση.
Σε μια άλλη προσπάθεια στην Οκινάουα της Ιαπωνίας, ένας καρχαρίας άντεξε μόλις τρεις ημέρες και από τότε, συμφωνήθηκε να μην επιχειρηθεί ξανά.
Τα μεγάλα λευκά αρπακτικά έχουν εξελιχθεί για να κολυμπούν μεγάλες αποστάσεις, επομένως το να είναι σε κλειστό χώρο δεν αποτελεί την καλύτερη επιλογή, ενώ θα δυσκολευτούν ψυχικά και σωματικά να αντεπεξέλθουν στην αλλαγή.
Ένας λευκός καρχαρίας κολυμπά κάτω από το καμάκι Ezyduzit, στα ανοιχτά του ανατολικού σημείου South Monomoy στο Chatham της Μασαχουσέτης (2010)
The Boston Globe, Pool/Wendy Maeda
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συγκρούονται τακτικά με το γυαλί των ενυδρείων, ενώ παράλληλα δυσκολεύονται να κολυμπήσουν και μερικές φορές αρνούνται να φάνε, οπότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν ζουν πολύ εκεί.
Οι καρχαρίες ενυδρείων συχνά γίνονται πιο βίαιοι, ακόμη και καταθλιπτικοί κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους, και τελικά οι αυτοτραυματισμοί και το άγχος της αιχμαλωσίας θα οδηγήσουν στον θάνατό τους.
Για τους λόγους αυτούς, αλλά και με την προϊστορία των αποτυχημένων προσπαθειών οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες θα αργήσουν να καταλήξουν σε ενυδρείο.