Με αφορμή τον ρόλο του Ηλία Καπετανάκου στη σειρά Porto Leone του Alpha, μιλά στο Queen.gr καθιστώντας σαφές πως η υποκριτική χωρίς ενσυναίσθηση είναι απλώς τεχνική και πως οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στη ζωή του δεν τον λύγισαν, αλλά τον ύψωσαν ακόμη περισσότερο
«Δύο ψυχές κατοικούν μέσα μου. Η μία θέλει να πετάξει, η άλλη να μείνει στη γη». Η φράση του Γκαίτε στον Φάουστ μοιάζει να περιγράφει με ακρίβεια τον εσωτερικό κόσμο του Αλέκου Συσσοβίτη, που εδώ και τρεις δεκαετίες αποδεικνύει το ταλέντο και τη συνέπειά του. Κάποιοι τον γνώρισαν μέσα από τις σπουδαίες ερμηνείες του σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση, άλλοι από τον πολυχώρο Faust, όπου για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια αποκάλυπτε (επίσης) τη δημιουργική του ταυτότητα: αντισυμβατικός, αφοπλιστικά ειλικρινής, ανήσυχος, εργατικός, επίμονος, συνεπής. Με αφορμή τον ρόλο του Ηλία Καπετανάκου στη σειρά Porto Leone του Alpha, μιλά στο Queen.gr καθιστώντας σαφές πως η υποκριτική χωρίς ενσυναίσθηση είναι απλώς τεχνική και πως οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στη ζωή του δεν τον λύγισαν, αλλά τον ύψωσαν ακόμη περισσότερο. Γιατί, όπως έγραψε και ο Αργύρης Χιόνης, «το ύψος του ανθρώπου ξεκινά από τα πόδια και φτάνει μέχρι το κεφάλι, από εκεί και πάνω αρχίζει το ανάστημά του».
Ανάμεσα στη γείωση του ρεαλισμού και στη μεταφυσική της τέχνης, ο ηθοποιός επιστρέφει φέτος στον ρόλο του Ηλία Καπετανάκου στη σειρά Porto Leone του Alpha, έναν χαρακτήρα που κινείται στις αμφίσημες περιοχές του ανθρώπινου ηθικού χάρτη. Η αυστηρότητα, το κύρος, η σκληρότητα που κρύβει συναίσθημα, συγκροτούν έναν ρόλο που θυμίζει περισσότερο μελέτη πάνω στην εξουσία παρά απλή τηλεοπτική απεικόνιση και το βέβαιο είναι πως ο ηθοποιός δεν υποδύεται ρόλους για να κερδίσει την αποδοχή, αλλά για να δοκιμάσει τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα τους. Ίσως γι΄αυτό κάνει τον θεατή να αμφιβάλλει αν κοιτά τον ήρωα ή τον ίδιο τον άνθρωπο που τον ενσαρκώνει. Το ίδιο θα αναρωτηθεί ο θεατής και προσεχώς στη σειρά της ΕΡΤ Από Ήλιο σε Ήλιο, στην οποία ο ηθοποιός ταξιδεύει από τον σκοτεινό Πειραιά του Porto Leone στη Σέριφο του 1916, κουβαλώντας μαζί του την ηθική κόπωση και το φως όσων γνώρισαν το βάρος της αλήθειας.
Δείτε όλη την συνέντευξη του Αλέκου Συσσοβίτη στο «Queen»:
Porto Leone, η πρεμιέρα: Συγκλόνισαν Ρένεση – Ασλάνογλου αλλά για το Χ η έκπληξη ήταν ο Συσσοβίτης
Κάποιοι τον γνωρίζουν εδώ και τρεις δεκαετίες από τη διαδρομή του σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση, άλλοι από τον πολυχώρο Faust που διατηρούσε στο κέντρο της Αθήνας για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Το βέβαιο είναι πως ο ηθοποιός που έκανε αισθητή την παρουσία του στην Ελεύθερη Κατάδυση του Γιώργου Πανουσόπουλου το 1995 και στην Αίθουσα του Θρόνου (τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Τάσου Αθανασιάδη) σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου το 1998, παραμένει απρόβλεπτος.
Αντισυμβατικός, αφοπλιστικά ειλικρινής, ανήσυχος, εργατικός, επίμονος, συνεπής, έχει αποδείξει πως η υποκριτική χωρίς ενσυναίσθηση είναι απλώς τεχνική και πως οι όποιες δυσκολίες που αντιμετώπισε στη ζωή του δεν τον λύγισαν, αλλά τον ύψωσαν ακόμη περισσότερο. Γιατί, όπως έγραψε ο Αργύρης Χιόνης, «το ύψος του ανθρώπου ξεκινά από τα πόδια και φτάνει μέχρι το κεφάλι, από εκεί και πάνω αρχίζει το ανάστημά του».