Μια ιστορία πίσω στο όχι και τόσο μακρινό 2017
Ο Ούγγρος μυθιστοριογράφος Λάσλο Κρασναχορκάι κέρδισε σήμερα το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2025.
O ίδιος ο συγγραφέας ευχαρίστησε την επιτροπή με ανάρτησή του στα social media:
Με αφορμή την βράβευσή του στο φως της δημοσιότητας ήρθε μια άγνωστη ιστορία, όταν προ ετών ο Νομπελίστας – πλέον – μυθιστοριογράφος βρέθηκε σε ένα βιβλιοπωλείο στα Εξάρχεια.
Ο Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, Έλληνας ποιητής, μεταφραστής και συγγραφέας, μοιράστηκε την ιστορία από το 2017 όταν ο Βάσως Γεώργας, ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείο Bibliothèque, στην περιοχή των Εξαρχείων, είπε ότι ο Λάσλο Κρασναχορκάι βρέθηκε στο χώρο του.
Σημειώνεται ότι ο Βάσως Γεώργας έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Γιώργο – Ίκαρο Μπαμπασάκη:
Η ιστορία αρχίζει με μια ανάρτηση του φίλου μου Βάσου Γεώργα στο facebook. Λέει: Τι να πεις αν μπει ξαφνικά ο Λάσλο Κρασναχορκάι [László Krasznahorkai, 05.01.1954] στο βιβλιοπωλείο σου, μέρα μεσημέρι, και σου ζητήσει τα βιβλία του στα ελληνικά;
Ο Γεώργας μού λέει ότι ο Λάσλο ψαχούλεψε στο βιβλιοπωλείο του, την Bibliothèque, και το βλέμμα του εντόπισε πάραυτα ένα τυπογραφικό λάθος στο εξώφυλλο του θαυμάσιου βιβλίου “Ο Κλεπτομανής Μεταφραστής” του Dezsö Kosztolányi (μτφρ. Αλόη Σιδέρη, εκδ. Άγρα): το όνομα είναι τυπωμένο ως Deszö.
Γοητευμένος από τα Εξάρχεια
Ο Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης μοιράστηκε παλιότερα και μια δική του εμπειρία από τον Λάσλο Κρασναχορκάι.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην γοητεία που άσκησε στον Ούγγρο συγγραφέα η Αθήνα και ιδιαίτερα η περιοχή των Εξαρχείων:
Η συζήτηση στράφηκε πάλι στην Αθήνα. Ο Λάσλο επέμενε ότι τον γοητεύει η όμορφη ασχήμια ή/και η άσχημη ομορφιά της πόλης μας, επέμενε ότι του θυμίζει το Βερολίνο της δεκαετίας του 1980, με πάμπολλα στέκια των καλλιτεχνών. Όταν η Άλκηστις τού είπε ότι θα ήθελε διακαώς να ζήσει στο Βερολίνο, ο Λάσλο μειδίασε μελαγχολικά και είπε ότι το παλιό καλό Βερολίνο δεν υπάρχει πια, όπως άλλωστε και το παλιό καλό Παρίσι. «Τότε στο Βερολίνο πήγαιναν καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν», μας είπε. «Τώρα πηγαίνουν για να κάνουν μπίζνες». Ενώ η Αθήνα, συνέχισε, είναι σαν χρονοκάψουλα, σαν να διατηρεί ολοζώντανο το παρελθόν για να προετοιμάσει το μέλλον. Τα Εξάρχεια τον γοήτευσαν. Περιπλανήθηκε με τις ώρες στα Εξάρχεια.