Η Βάνα Πεφάνη «ανοίγει τα χαρτιά» της με αφορμή την σκηνοθεσία της παράστασης «Μένγκελε»
Με αφορμή την σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης «Μένγκελε» του Θανάση Τριαρίδη, η Βάνα Πεφάνη μιλά στο «Queen» για το καθηλωτικό έργο που γράφτηκε το 2012 και, μέσα σε μία δεκαετία, παρουσιάστηκε σε περισσότερες από 15 διαφορετικές σκηνές στην Αθήνα, σε άλλες πόλεις της Ελλάδας αλλά και στην Κύπρο.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ, με απρόβλεπτες ανατροπές και ανατριχιαστικές προεκτάσεις για τη φύση του ανθρώπου, έρχεται στο θέατρο ΠΛΥΦΑ σε σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη, με πρωταγωνιστές τους: Γιώργο Νάσιο, Εύα Πιάδη και σε ζωντανή μουσική επιμέλεια (Live Textures) τον Orestis.
Πρόκειται για ένα κείμενο που επιχειρεί να αναμετρηθεί με την πιο αδιανόητη φρίκη της σύγχρονης Ιστορίας: το διαβόητο Εργαστήριο Πειραμάτων του Γιόζεφ Μένγκελε στο Άουσβιτς–Μπιρκενάου.
Σήμερα, πιο επίκαιρο από ποτέ, έρχεται να μας ταρακουνήσει και να μας θυμίσει τα λόγια του Ιταλοεβραίου συγγραφέα και επιζώντα του Ολοκαυτώματος, Πρίμο Λέβι: «Ό,τι έγινε μια φορά, είναι βέβαιο πως θα ξαναγίνει».
«Είμαι ένας άνθρωπος ανήσυχος, που δεν ικανοποιείται καθόλου εύκολα. Δεν ικανοποιούμαι με αυτά που κάνω, με αυτά που θέλω να κάνω και δεν τα κάνω. Ακούω πολύ τους ανθρώπους. Με ενδιαφέρει τι γίνεται δίπλα μου, τι γίνεται στον κόσμο, τι γίνεται πολύ μακριά από την Ελλάδα.», εξομολογείται η Βάνα Πεφάνη στο «Queen». «Κάποιες συναντήσεις με έκαναν καλύτερο άνθρωπο και οι ιστορίες των βιβλίων με βοήθησαν, γιατί ο κόσμος των βιβλίων σου φέρνει πράγματα που μπορεί να μην συναντήσεις ποτέ, αλλά ταυτόχρονα μοιάζουν με αυτά που σου συμβαίνουν».
Δείτε όλη την συνέντευξη της Βάνας Πεφάνη στο «Queen»:
Λίγα λόγια για την υπόθεση του «Μένγκελε»
Σε ένα νυχτερινό δρομολόγιο ηλεκτροκίνητου τρένου, ένας διοικητικός υπάλληλος και μια υποψήφια διδάκτορας Ιστορίας — δύο άγνωστοι μεταξύ τους — μοιράζονται το ίδιο κουπέ. Μια ξαφνική διακοπή ρεύματος τους οδηγεί σε ένα παιδικό παιχνίδι ρόλων: εκείνος γίνεται ο διαβόητος «Άγγελος του Θανάτου» Γιόζεφ Μένγκελε, ενώ εκείνη η Εσθήρ, εγγονή μιας Εβραίας επιζήσασας από τα πειράματά του.
Το παιχνίδι όμως σύντομα ξεπερνά τα όρια. Μήπως οι δύο «παίκτες» δεν υποδύονται απλώς, αλλά αποκαλύπτουν μια τρομακτική αλήθεια; Πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν όταν παίζουν με την Ιστορία, την ηθική και την ίδια την ανθρώπινη φύση;