Ο Σαρλ Αζναβούρ ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς καλλιτέχνες της Γαλλίας και θεωρείται ο διάδοχος της θρυλικής καριέρας του Μορίς Σεβαλιέ
Σαν σήμερα, 1η Οκτωβρίου του 2018 έφυγε από τη ζωή ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός Σαρλ Αζναβούρ, σε ηλικία 94 ετών. Ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς καλλιτέχνες της Γαλλίας και θεωρείται ο διάδοχος της θρυλικής καριέρας του Μορίς Σεβαλιέ.
Η Εντίθ Πιάφ ήταν μία από εκείνες που ενθάρρυναν την αρχή της καριέρας του και, από πολλές απόψεις, ο Αζναβούρ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο άνδρας Πιάφ. Μπορεί ο Αζναβούρ να ήταν μικροκαμωμένος, αλλά το σώμα του έκρυβε ένα τεράστιο ταλέντο. Ήταν εξίσου σημαντικός συνθέτης, τραγουδοποιός και τραγουδιστής όσο και ηθοποιός, καθώς μπορούσε να δείξει το μεγάλο του ταλέντο στην υποκριτική χωρίς να τραγουδήσει ούτε μία νότα.
Υπήρξαν στιγμές στην καριέρα του Αζναβούρ που ήταν τόσο δημοφιλής εκτός Γαλλίας όσο και στη χώρα του. Η ηχογράφηση του «She», ενός γλυκού, γεμάτου συναίσθημα κομματιού που συνέθεσαν ο Αζναβούρ και ο Χέρμπερτ Κρέτζμερ, ήταν στην κορυφή των βρετανικών charts για αρκετές εβδομάδες το 1974.
Ακόμα και όταν τραγουδούσε στα αγγλικά, τα τραγούδια του ακουγόταν σαν να είχαν γραφτεί για πρώτη φορά στα γαλλικά, καθώς είχαν τόσο ρομαντισμό. Συχνά αποκαλούταν ο Γάλλος Φρανκ Σινάτρα, με την σύγκριση να ήταν πράγματι εύστοχη. Όταν τραγουδούσε το «The Old Fashioned Way» ή το «Yesterday When I Was Young», οι ακροατές νιώθανε κάπως τη νοσταλγία του αείμνηστου τραγουδιστή και θυμόντουσαν κι αυτοί εκείνες τις μέρες.
Στον κινηματογράφο, ήταν ένας ηθοποιός που πάντα τραβούσε το ενδιαφέρον του τηλεθεατή. Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος ως μουσικός που έρχεται σε σύγκρουση με εγκληματίες στο δράμα του Φρανσουά Τριφό του 1960 «Tirez sur le Pianiste» (Πυροβολήστε τον πιανίστα) τον καθιέρωσε διεθνώς.
Ο Αζναβούρ, ωστόσο, έκανε πάντα αυτοκριτική. Συχνά, έδειχνε στους ανθρώπους ένα τσαλακωμένο κομμάτι χαρτί στο οποίο, όταν ήταν πολύ νέος, είχε γράψει τις αδυναμίες του. Αυτές ήταν, όπως έλεγε: «Η φωνή μου, το ύψος μου, οι χειρονομίες μου, η έλλειψη πολιτισμού και μόρφωσης, η ειλικρίνειά μου και η έλλειψη προσωπικότητας».
Κανείς δεν αμφισβητούσε την ειλικρίνειά του, αλλά η προσωπικότητά του ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά του και φαινόταν να προσωποποιεί τη γαλλική κουλτούρα στον αγγλόφωνο κόσμο. Το ύψος του (1,60 μ.) ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο δεν μπορούσε να αλλάξει, αλλά ήταν ένα από τα μεγάλα χαρακτηριστικά που βοηθούσαν να ξεχωρίσει ως προσωπικότητα του θεάματος – αυτό και η βραχνή φωνή του, καθώς και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του που γίνονταν πιο τραχιά καθώς γερνούσε.
Ο Αζναβούρ θυμήθηκε: «Συνήθιζαν να λένε: “Όταν είσαι τόσο άσχημος και έχεις τέτοια φωνή, δεν τραγουδάς”. Αλλά η Πιαφ μου έλεγε: “Θα γίνεις ο μεγαλύτερος όλων”».
Η οικογένειά του Σαρλ Αζναβούρ
Η οικογένεια του Αζναβούρ ήταν από την Αρμενία και μετακόμισε στη Γαλλία μετά τις σφαγές του λαού τους από τους Τούρκους. Οι γονείς του, Μίσα και Κναρ Αζναβουριάν, ζούσαν στο Παρίσι όταν γεννήθηκε ο γιος τους, σε μια φτωχή περιοχή της Λατινικής Συνοικίας, όπου ο πατέρας του δούλευε ως μάγειρας και η μητέρα του ως μοδίστρα. Ο πατέρας του ήταν επίσης τραγουδιστής με μερική απασχόληση και η μητέρα του ερασιτέχνης ηθοποιός, αλλά κανένας από τους δύο δεν έκανε αυτό που ήθελε να κάνει περισσότερο.
Ο Αζναβούρ παντρεύτηκε τρεις φορές και είχε έξι παιδιά.
«Ξέρω ότι η ζωή μου είναι μια αποτυχία», είπε κάποτε. «Αποτυχία ως πατέρας, αποτυχία ως άνδρας. Πρέπει να κάνεις μια επιλογή: μια επιτυχημένη ζωή ως άνδρας ή μια επιτυχημένη ζωή στο χώρο του θεάματος. Τώρα είναι πολύ αργά ακόμη και για να κάνεις μια επιλογή. Ανήκω στο κοινό ή στην περηφάνια μου. Η μόνη μου σωτηρία είναι να γίνω ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης». Πολλοί θα έλεγαν ότι το πέτυχε αυτό.
Άφησε πίσω του την τρίτη σύζυγό του, Ulla, την οποία παντρεύτηκε το 1967, και τα παιδιά τους Katia, Mischa και Nicolas, καθώς και τα παιδιά του από τον πρώτο του γάμο με τη Micheline Rugel, Seda και Charles. Ένας γιος, ο Πάτρικ, από τον δεύτερο γάμο του με την Εβελίν Πλεσίς, πέθανε πριν από εκείνον.