Μαζί της ήταν ο επί 75 χρόνια σύντροφός της – Το μήνυμα που έστειλαν στους φίλους και συγγενείς
Η Ρουθ Πόσνερ, 96 ετών, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος και γνωστή ηθοποιός, καθώς και ο σύζυγός της Μάικλ, 97 ετών, έβαλαν τέλος στη ζωή τους σε κλινική υποβοηθούμενης αυτοκτονίας στην Ελβετία.
Η Πόσνερ, που γεννήθηκε στην Πολωνία και κατάφερε ως παιδί να διαφύγει από το ναζιστικό γκέτο, φέρεται να απεβίωσε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην κλινική Pegasos, κοντά στη Βασιλεία.
Σύμφωνα με τη δραματουργό Σόνια Λίντεν, η οποία μίλησε στο BBC, το ζευγάρι έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα σε συγγενείς και φίλους την Τρίτη, ενημερώνοντάς τους για την απόφασή του.
«Ζήσαμε μαζί 75 χρόνια»
Στο σημείωμα, που αποκάλυψε πρώτη η εφημερίδα The Times, το ζευγάρι έγραψε:
«Λυπούμαστε που δεν το αναφέραμε νωρίτερα, αλλά όταν λάβετε αυτό το μήνυμα θα έχουμε φύγει από αυτόν τον κόσμο. Η απόφαση ήταν αμοιβαία και χωρίς καμία εξωτερική πίεση. Ζήσαμε μια μακρά ζωή, μαζί σχεδόν 75 χρόνια. Έφτασε όμως το σημείο όπου η απώλεια αισθήσεων — της όρασης, της ακοής και της ενέργειας — δεν ήταν ζωή αλλά απλή ύπαρξη, την οποία καμία φροντίδα δεν μπορούσε να βελτιώσει».
Σε άλλο σημείο πρόσθεσαν: «Είχαμε μια ενδιαφέρουσα και γεμάτη ζωή, με εξαίρεση τον πόνο της απώλειας του Τζέρεμι, του γιου μας. Απολαύσαμε τον χρόνο μαζί, προσπαθήσαμε να μη μετανιώνουμε για το παρελθόν, να ζούμε στο παρόν και να μην περιμένουμε πολλά από το μέλλον. Με πολλή αγάπη, Ρουθ & Μάικ».
Φίλοι και συνεργάτες αποχαιρετούν το ζευγάρι
Η Σόνια Λίντεν, στενή φίλη της Ρουθ Πόσνερ, την αποκάλεσε «την πιο ζωντανή και καταπληκτική γυναίκα» και τον Μάικλ «έναν αξιόλογο, ευφυή και διανοούμενο άνδρα». Μιλώντας στο πρακτορείο PA, ανέφερε ότι η Ρουθ το τελευταίο διάστημα έλεγε συχνά: «Φτάσαμε στα όριά μας, είμαστε έτοιμοι να φύγουμε, δεν θέλουμε απλώς να υπάρχουμε. Και αυτό ακριβώς κάνουμε, απλώς υπάρχουμε».
Μια ζωή επιβίωσης και δημιουργίας
Πολλά μέλη της οικογένειας της Ρουθ Πόσνερ δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα, ανάμεσά τους οι γονείς, οι θείοι, οι θείες και τα ξαδέλφια της. Μόνο εκείνη και μία θεία της επέζησαν.
Η οικογένεια μεταφέρθηκε στο γκέτο του Ράντομ μετά την εισβολή των ναζί στην Πολωνία. Με τη βοήθεια του πατέρα της, η Ρουθ κατάφερε να δραπετεύσει στην πλευρά των μη Εβραίων και στη συνέχεια κρύφτηκε σε καθολική οικογένεια. Ζώντας με ψεύτικη ταυτότητα, φυλακίστηκε ως καθολική Πολωνή μετά την Εξέγερση της Βαρσοβίας το 1944.
Αργότερα κρύφτηκε σε αγρόκτημα κοντά στο Έσεν έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καταφέρνοντας στη συνέχεια να διαφύγει στη Βρετανία σε ηλικία 16 ετών.
Στη συνέχεια έγινε μέλος του London Contemporary Dance Theatre και αργότερα εντάχθηκε στη Royal Shakespeare Company.
Ο Μάικλ Πόσνερ, χημικός στο επάγγελμα, εργάστηκε στη UNICEF και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, προτού το ζευγάρι εγκατασταθεί μόνιμα στο Λονδίνο. Ζούσαν στο Μπέλσαϊζ Παρκ μέχρι τον θάνατό τους.
«Στεναχωρημένη αλλά συμφωνώ με την απόφασή τους»
Η Σόνια Λίντεν δήλωσε ότι, παρότι νιώθει «πολύ λυπημένη» για τον θάνατό τους, «συμφωνεί απόλυτα» με την απόφαση που πήραν και κατανοεί τους λόγους. Υπογράμμισε μάλιστα ότι η Ρουθ Πόσνερ υποστήριζε τη νομιμοποίηση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας στην Αγγλία: «Δεν θα χρειαζόταν να κάνει όλες αυτές τις διευθετήσεις και να ταξιδέψει. Θα μπορούσε να αποχαιρετήσει δημόσια».
Αυτή την περίοδο, το βρετανικό κοινοβούλιο εξετάζει αν θα αλλάξει τη νομοθεσία για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Αγγλία και την Ουαλία, η οποία θα ισχύει για ασθενείς τελικού σταδίου που αναμένεται να πεθάνουν μέσα σε έξι μήνες. Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, κανείς από τους δύο δεν έπασχε από ανίατη ασθένεια.
Φόρος τιμής σε μια «εξαιρετική γυναίκα»
Το Holocaust Memorial Trust απέτισε φόρο τιμής στη Ρουθ Πόσνερ, χαρακτηρίζοντάς την «μια εξαιρετική γυναίκα».
«Αν και τότε ήταν ήδη στα 80 της, είχε θέσει ως αποστολή της να μιλήσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους νέους για τις εμπειρίες της κατά το Ολοκαύτωμα. Ελπίζοντας ότι οι αυριανοί ηγέτες θα μάθαιναν τα μαθήματα του παρελθόντος», δήλωσε η διευθύνουσα σύμβουλος του οργανισμού, Κάρεν Πόλοκ.
«Η Ρουθ ήταν μοναδική. Γεμάτη χάρισμα και ζεστασιά, άφηνε ανεξίτηλο αποτύπωμα σε κάθε άνθρωπο που συναντούσε. Θα μας λείψει πολύ».
Η Campaign Against Antisemitism σημείωσε από την πλευρά της ότι η Πόσνερ συνέβαλε καθοριστικά στην εκπαίδευση των νέων γενεών και «δεν δίστασε ποτέ να συμμετάσχει στη μάχη κατά του αντισημιτισμού».