Περιέχει το παλαιότερο ανθρώπινο μιτοχονδριακό DNA που έχει βρεθεί ποτέ στην περιοχή
Ένας καλοδιατηρημένος ανθρώπινος σκελετός που ανακάλυψαν πρόσφατα επιστήμονες στο Βιετνάμ χρονολογείται από την Εποχή των Παγετώνων πριν από περίπου 12.000 χρόνια και περιέχει το παλαιότερο ανθρώπινο μιτοχονδριακό DNA που έχει βρεθεί ποτέ στην περιοχή.
Ανήκε σε έναν άνδρα που πέθανε στα μέσα της δεκαετίας των 30 του, αφού τρυπήθηκε στον λαιμό από ένα βλήμα με άκρη χαλαζία που έδειξε σημάδια ανθρώπινης κατασκευής.
Αλλά ο τραυματίας δεν πέθανε αμέσως. Η ανάλυση του κατεστραμμένου στέρνου του αποκάλυψε σημάδια υπερανάπτυξης ιστών και μόλυνσης που πιθανότατα προκάλεσαν τον θάνατό του, ανέφεραν επιστήμονες στο περιοδικό Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences.
Ο άνδρας μπορεί να έζησε για αρκετούς μήνες μετά τον τραυματισμό του πριν πεθάνει και θάφτηκε σε μια σπηλιά που ονομάζεται Tung Binh 1 σε αυτό που τώρα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, το Trang An.
Οι συνθήκες του τραυματισμού του άνδρα είναι άγνωστες, αλλά η μελέτη υποδηλώνει ότι η περίπτωση μπορεί να αποτελεί την πρώτη ένδειξη σύγκρουσης μεταξύ κυνηγών-τροφοσυλλεκτών στην ηπειρωτική Νοτιοανατολική Ασία, αναφέρει το CNN. Ο τραυματισμός του και η επιβίωσή του για κάποιο χρονικό διάστημα μετά προσφέρουν μια σπάνια ματιά στη ζωή των ανθρώπων στην περιοχή στο τέλος της Πλειστοκαινικής εποχής, περίπου 2,6 εκατομμύρια έως 11.700 χρόνια πριν.
«Το ανθρώπινο σκελετικό υλικό από το ύστερο Πλειστόκαινο της Νοτιοανατολικής Ασίας είναι σχετικά σπάνιο», λέει ο Hugo Reyes-Centeno, αναπληρωτής καθηγητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι και ερευνητής στο Σουηδικό Κολλέγιο Προηγμένων Μελετών. Δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
«Έχουμε πολλά στοιχεία για διαπροσωπική βία στο Ολόκαινο, ιδιαίτερα καθώς οι πληθυσμοί αναπτύσσουν οικονομίες που βασίζονται στην τροφή και οι κοινωνίες γίνονται πιο στρωματοποιημένες, αλλά υπάρχουν λιγότερα παραδείγματα πληθυσμών στο Πλειστόκαινο που πιστεύεται ότι αναζητούσαν τροφή», πρόσθεσε. «Αυτή η μελέτη προστίθεται σε αυτά τα σπάνια παραδείγματα».
Οι ερευνητές ανακάλυψαν τον σκελετό, τον οποίο ονόμασαν «TBH1»
Οι ερευνητές ανακάλυψαν τον σκελετό, τον οποίο ονόμασαν «TBH1», τον Δεκέμβριο του 2017. Το κρανίο ήταν συνθλιμμένο και πεπλατυσμένο, αλλά τα περισσότερα από τα θραύσματα φαινόταν να έχουν διατηρηθεί, συμπεριλαμβανομένων όλων των δοντιών του άνδρα.
Η λεκάνη και οι σπόνδυλοι ήταν επίσης θραυσματωμένοι. Η ανάκτηση θραυσμάτων οστών από το TBH1 από μια διεθνή ομάδα συνεργατών χρειάστηκε μέχρι τα τέλη του 2018 λόγω του ακραίου κατακερματισμού των λειψάνων και των λιγότερο από ιδανικών συνθηκών στο σπήλαιο, σύμφωνα με τον επικεφαλής συγγραφέα της μελέτης Chris Stimpson, ερευνητή και επίτιμο συνεργάτη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης στη Νέα Υόρκη.
Τα σπήλαια του βρετανικού σπηλαίου ήταν επίσης σε κακή κατάσταση, σύμφωνα με τον επικεφαλής συγγραφέα της μελέτης, Chris Stimpson, ερευνητή και επίτιμο συνεργάτη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
«Βρίσκεται στα υποτροπικά, οπότε υπάρχει πολύ νερό, πολλά κοιτάσματα ανθρακικού ασβεστίου», δήλωσε ο Στίμπσον στο CNN. «Αυτό κάνει το ίζημα πολύ, πολύ κολλώδες».
Η ομάδα αφαίρεσε το κρανίο και τα σκελετικά θραύσματα από μεγάλα τεμάχια ιζημάτων για να αποφύγει περαιτέρω ζημιές και στη συνέχεια πέρασε μήνες συναρμολογώντας τα στο εργαστήριο. Δεν υπήρχε αρκετό κολλαγόνο στα οστά για να προσδιοριστεί η ηλικία τους, αλλά η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα σε δείγματα άνθρακα κοντά στον τόπο ταφής υποδηλώνει ότι ο σκελετός ήταν ηλικίας μεταξύ 12.000 και 12.500 ετών.
Η ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA
Η ανάλυση του σκελετού αποκάλυψε έναν ελαφρύ τραυματισμό στον αστράγαλο, αλλά ο άνδρας ήταν σε καλή γενική υγεία πριν από τον τραυματισμό που τον σκότωσε. Η ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA επιβεβαίωσε ότι ήταν άνδρας και υπέδειξε ότι είχε συγγένεια από την πλευρά της μητέρας του με ντόπιους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες που κατάγονταν από ανθρώπους που ήταν από τους πρώτους που μετανάστευσαν στην περιοχή.
Δεδομένου ότι λίγα καλοδιατηρημένα ανθρώπινα σκελετικά λείψανα από αυτή την περίοδο έχουν βρεθεί στη Νοτιοανατολική Ασία, αυτό το σχεδόν πλήρες εύρημα με διατηρημένο DNA ήταν ήδη σημαντικό. Η ανακάλυψη τραυματικού τραυματισμού στην αυχενική πλευρά του άνδρα – ένα επιπλέον οστό στον λαιμό που είναι σπάνιο στους ανθρώπους – «ήταν μια μεγάλη έκπληξη», δήλωσε ο Stimpson.
Μια άλλη έκπληξη περίμενε τους επιστήμονες, τονίζει το CNN. Κοντά στο κατεστραμμένο αυχενικό πλευρό, βρέθηκε ένα θραύσμα αδιαφανούς χαλαζία μήκους 18,28 χιλιοστών και βάρους περίπου 0,4 γραμμαρίων. Φέρει ίχνη σκάλισμα, τα οποία βρίσκονται συνήθως σε λίθινα εργαλεία της περιόδου. Αλλά δεν υπήρχαν άλλα εργαλεία χαλαζία στο σπήλαιο, γεγονός που καθιστά την αιχμή του βλήματος δυνητικά μια «εξωτική τεχνολογία» που, σύμφωνα με τη μελέτη, προέρχεται από αλλού.
«Δεδομένων των διαφορών στα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για να προκληθεί ο τραυματισμός σε σύγκριση με αυτά που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος, η μελέτη εγείρει την ενδιαφέρουσα πιθανότητα ενδοκοινοτικής βίας», δήλωσε ο Ρέγιες-Σεντένο. «Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω αρχαιολογική εργασία στον χώρο και στην περιοχή για την πλήρη ανακατασκευή των συνθηκών θανάτου αυτού του άνδρα».
Με βάση το σχήμα του θραύσματος χαλαζία, οι επιστήμονες το ερμήνευσαν ως μια αιχμή βλήματος που τρύπησε τον λαιμό του άνδρα στη δεξιά πλευρά, σπάζοντας ένα αυχενικό πλευρό και τελικά προκαλώντας μια θανατηφόρα λοίμωξη. Η θέση, το μέγεθος και ο τύπος του τραυματισμού υποδείκνυαν ένα μικρό αλλά γρήγορα κινούμενο αντικείμενο. Ένα μεγαλύτερο αντικείμενο θα είχε προκαλέσει πιο σοβαρή ζημιά και ο θάνατος πιθανότατα θα είχε συμβεί ακαριαία, αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Οι εικασίες των επιστημόνων
Ενώ είναι πιθανό το κάταγμα οστού να ήταν αποτέλεσμα μιας συνάντησης με κάποιον που δεν ήταν ντόπιος, οι επιστήμονες μπορούν μόνο να κάνουν εικασίες σχετικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στον τραυματισμό του άνδρα και πώς ήταν οι τελευταίες εβδομάδες της ζωής του. Αρχαιολογικά ευρήματα από αυτήν την εποχή και τον τόπο μας λένε λίγα για το πώς αλληλεπιδρούσαν οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες μεταξύ τους, αλλά η επιβίωση του άνδρα από τον τραυματισμό και η επακόλουθη ταφή του υποδηλώνουν ότι μπορεί να μην υπέφερε και να πέθανε μόνος του, είπε ο Stimpson.
«Είναι εικασίες», πρόσθεσε, «αλλά το γεγονός ότι κατάφερε να επιβιώσει για μερικούς μήνες και το γεγονός ότι θάφτηκε με τον τρόπο που ήταν και στο μέρος που ήταν, υποδηλώνει ότι υπήρχαν άνθρωποι που τον φρόντισαν – εν ζωή και μετά θάνατον».