Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε βαθιά θλίψη στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου
Ο Θανάσης Ρεντζής, μία από τις σημαντικότερες μορφές του σύγχρονου ελληνικού σινεμά έφυγε από τη ζωή σήμερα Πέμπτη 14 Αυγούστου του 2025.
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε βαθιά θλίψη στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου και ιδιαίτερα στην οικογένεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, με το οποίο ο σπουδαίος δημιουργός διατηρούσε μια στενή, δημιουργική και γόνιμη σχέση.
Ο σπουδαίος σκηνοθέτης, Τάσος Μπουλμέτης, με ανάρτησή του είπε το δικό του «αντίο», αναφέροντας:
Θλίψη για την απώλεια του Θανάση Ρεντζη. Ο Θανάσης υπήρξε ένας από τους βασικούς ανθρώπους του κινηματογράφου που με ενέπνευσαν στα χρόνια της νιότης μου. Τον γνώρισα στο θεατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου στα μέσα της δεκαετίας του 70, και από τότε υπήρξε Σύμβουλος καθοδηγητής και μέντορας στην πορεία μου. Τη δεκαετία του 70 ως φοιτητής με βοήθησε να βγάζω χαρτζιλίκι κάνοντας μεταφράσεις για το περιοδικό Φιλμ. Ήταν αυτός που μου έδωσε το προφητικό βιβλίο EXPANDED CINEMA το οποίο με έφερε σε επαφή με μεγαθήρια του πειραματικού και εναλλακτικού κινηματογράφου όπως η Shirley Clarke ο John Whitney και o Gene Youngblood. Όταν έκανε τον Ηλεκτρικό Άγγελο του είχανε περισσέψει κάποια κουτιά φιλμ 35 mm και μου τα χάρισε και τα οποία υπήρξαν το υλικό της διπλωματικής μου εργασίας. Ο Θανάσης με βοήθησε, μου συμπαραστάθηκε, μου άνοιξε τα μάτια, και μέσα από το δικό του ιδιαίτερο βλέμμα και σκέψη, αγάπησα το σινεμά. Στο σπίτι του Θανάση γνώρισα την Φρίντα Λιάππα, Την Τόνια Μαρκετάκη, και άκουσα για πρώτη φορά τον Κώστα Φερρη να του εξηγεί την ιδέα για μια ταινία που ήθελε να κάνει με τίτλο Ρεμπετικο. Αν και ο ίδιος περπατουσε στα τοπια του πρωτοποριακου κινηματογραφου, Είχε απέραντο σεβασμό για τους κινηματογραφιστές του ονομαζόμενου παλαιού ελληνικού κινηματογράφου και απολάμβανε και τον δικό τους σεβασμό εκτίμηση και αναγνώριση. Λίγο πριν φύγω για σπουδές με έφερε σε επαφή με τον μάστορα του μοντάζ εκείνης της εποχής των ταινιών του ΦΙΝΟΥ Γιώργο Τσαουλη δίπλα στον οποίο κάθισα για αρκετούς μήνες να μαθω μονταζ. Πολλοι σημερινοι σκηνοθετες κριτικοι και συγγραφεις στον χωρο του Ελληνικου σινεμά του οφειλουν την καριερρα τους. Μια φραση που θα μου μεινει και εκφραζει την σταση και θεση του στο σινεμά ειναι η τελευταια ατακα του Ηλεκτρικου Αγγελου: «Νοιωθω οτι ειμαστε παρανομοι».Καλό του ταξίδι.