Οι The Jesus and Mary Chain δικαίωσαν τη φήμη και το παρελθόν τους υπογράφοντας σπουδαία εμφάνιση στο Gazarte. Επιστρέφουν σήμερα Τετάρτη με τους ενισχυτές στο κόκκινο.
Πήγαμε και είδαμε χθες Τρίτη τους The Jesus and Mary Chain στο Gazarte στο Γκάζι και δεν το μετανιώσαμε. Οι προσδοκίες δεν ήταν και πολύ υψηλές καθώς το τελευταίο άλμπουμ των αδελφών Reid, το περσινό «Glasgow eyes» ήταν μια μέτρια προσπάθεια, ενώ τα ίδια τα αδέλφια έχουν κατεβάσει το πόδι τους από το γκάζι εδώ και πολλά χρόνια. Δεν γίνεται να έχεις περάσει τα 60 σου χρόνια και να παίζεις rock ‘n’ roll με την ίδια αυθάδεια όπως όταν ήσουν 25. Θεμιτό. Όμως τελικά οι Σκωτσέζοι ήταν εκείνοι που γέλασαν τελευταίοι βλέποντας το σχεδόν γεμάτο Gazarte να δονείται από τις φαζαρισμένες κιθάρες τους και τα τύμπανα που χτύπαγαν στο στομάχι με επαγγελματική ακρίβεια. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα όταν μας είπαν την τελευταία καληνύχτα, δεν υπήρχε κάποιος που να μην ήθελε κι άλλο. Και όχι επειδή ενδεχομένως δεν έπαιξαν προσωπικά αγαπημένα αφήνοντας λίγο χώρο στο τελευταίο τους άλμπουμ αλλά γιατί η εμφάνισή τους ήταν αναπάντεχα ικανοποιητική και διασκεδαστική, πέρα από κάθε προσδοκία.
Η βραδιά ξεκίνησε με τους «δικούς μας» Deaf Radio που αντικατέστησαν την τελευταία στιγμή τους Echo Tides. Πρόκειται σαφώς για ικανούς «παίκτες» που έχουν κάνει απόλυτο κτήμα τους το ρεπερτόριό τους και συνεννοούνται με τα μάτια επί σκηνής. Δυναμικό, ρυθμικό rock ‘n’ roll, μετέφεραν στα αυτιά μας ερμηνευμένο με ανεβασμένη διάθεση και όρεξη. Αλλά η βραδιά ανήκε στον Jim και τον William Reid που ανέβηκαν στη σκηνή με τους άριστους συνοδοιπόρους τους κατά τις 22.30 και αμέσως έγιναν δεκτοί με δυνατές επευφημίες και χειροκρότημα. Ξεκίνημα με «Jamcod» από το τελευταίο τους άλμπουμ και αμέσως μετά βουτιά στο ένδοξο παρελθόν με «April Skies», «Far gone and out», «Happy when it rains», «Cracking up», «Head on», «Some candy talking», «Sidewalking» και επιλεκτικά κάποια τραγούδια από το παρόν.
Το «Blues from a gun» άναψε εκ νέου τα αίματα κάπου προς το τέλος, ενώ το «Just like honey» και το «In a hole» από το ένδοξο ντεμπούτο τους είχαν όση παραμόρφωση χρειάζεται για να ολοκληρωθεί το ταξίδι στο παρελθόν όπως έπρεπε. Αντί για το «Never understand» έκλεισαν με το «I love rock ‘n’ roll», που ξεσηκώνει και νεκρούς, ενώ στο encore οι ενισχυτές χτύπησαν κόκκινο με το «Reverence» που γύριζε σε «I wanna be your dog» με άνεση και έκανε το Gazarte να ουρλιάζει από ευδαιμονία.
Οι αδελφοί Reid λιγομίλητοι, έως «ακοινώνητοι», έμοιαζαν να απολαμβάνουν αυτό που γινόταν για χάρη τους και μας έδειξαν ότι αξίζει τον κόπο να συνεχίζουν να βρίσκονται στο δρόμο μετά από τέσσερις δεκαετίες δράσης. Μας έδωσαν ραντεβού για σήμερα Τετάρτη στον ίδιο χώρο για μια ακόμα αποθεωτική, εκτός απροόπτου, εμφάνιση και ξέρουμε πολλούς που θα τους τιμήσουν και σήμερα και έχουν τα δίκια όλου του κόσμου σε αυτή την επιλογή.