«Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ο κύριος Ανδρουλάκης εξελίσσονται σε πολιτικό ανέκδοτο», διαμηνύει ο Περισσός
Σε ανοιχτή σύγκρουση βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Αφορμή στάθηκε η άρνηση του Νίκου Ανδρουλάκη να συνυπογράψει το κείμενο καταδίκης της συνεργασίας της ελληνικής κυβέρνησης με το Ισραήλ εν μέσω τις συνεχιζόμενης γενοκτονίας που διαπράττει στη Γάζα, ωστόσο η κόντρα έχει επεκταθεί και σε άλλα θέματα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε δικαιολογήσει τη στάση του κόμματός του να μην συνυπογράψει το κείμενο με το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΕΑΡ και την Πλεύση Ελευθερίας με το επιχείρημα ότι σε αυτό δεν υπήρχε ξεχωριστή αναφορά καταδίκης της Χαμάς.
Μιλώντας στη Βουλή, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας είχε «απασφαλίσει» κατηγορώντας το ΠΑΣΟΚ ακόμη και για πρόβα συγκυβέρνησης με τη ΝΔ και παροχή… διαπιστευτηρίων σε πρεσβείες με μεγάλη επιρροή στην ελληνική πολιτική σκηνή.
«Δεν ξέρω αν θα βρείτε και κάτι καινούριο να πείτε σήμερα εκεί στο ΠΑΣΟΚ για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, αλλά εδώ το πράγμα “φωνάζει”! Φωνάζει ότι οι δεσμεύσεις σας είναι πολύ μεγάλες, για να μην πω ότι μάλλον έχετε αρχίσει ήδη να προβάρετε κουστούμια συγκυβέρνησης με τον κ. Μητσοτάκη και θέλετε να πάρετε το πράσινο φως και από τις διάφορες πρεσβείες που τον στηρίζουν…», είχε πει τη Δευτέρα στη Βουλή ο κ. Κουτσούμπας.
Είχε άλλωστε μεσολαβήσει και η πρωτοφανής άποψη που εξέφρασε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Π. Δουδωνής ότι το ΠΑΣΟΚ δε θα μπορούσε να συνυπογράψει τίποτα με το ΚΚΕ επειδή αυτό δεν είναι προσηλωμένο στον κοινοβουλευτισμό και ότι ο ίδιος δε διαφωνούσε με το περιεχόμενο του κειμένου, αλλά με το «ποιοι υπογράφουν».
Η απάντηση εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ ήρθε χθες το βράδυ δια στόματος Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος μιλώντας στον Alpha τόνισε: «Ο τελευταίος που συγκυβέρνησε με τον πατέρα Μητσοτάκη ήταν το ΚΚΕ και όχι το ΠΑΣΟΚ». Υποστήριξε δε, ότι «εμείς είμαστε ένα κόμμα που έχουμε ιστορικά τους πιο ισχυρούς δεσμούς με τον παλαιστινιακό λαό και πρέπει να έχουμε μνήμη, όταν πετάμε τέτοιες “κορόνες” στο δημόσιο διάλογο. Ιστορικά έχουμε με το παλαιστινιακό κίνημα σχέσεις οι οποίες έχουν οικοδομηθεί πραγματικά».
Στα όσα είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης απάντησε μέσω ανακοίνωσης το ΚΚΕ, το οποίο έκανε λόγο για «πολιτικό ανέκδοτο».
«Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ο κύριος Ανδρουλάκης εξελίσσονται σε πολιτικό ανέκδοτο, με την προσχηματική άρνηση τους να υπογράψουν το κείμενο καταδίκης της επιθετικότητας του κράτους του Ισραήλ, αξιοποιώντας δικαιολογίες που αναμασά εδώ και καιρό η κυβερνητική προπαγάνδα», σχολιάζει ο Περισσός.
«Πρόκειται, μάλιστα, για ένα κείμενο το οποίο στηρίζουν εκατοντάδες μέλη του ΠΑΣΟΚ σε σωματεία, συλλόγους, δήμους κλπ. Για να κουκουλώσουν την απαράδεκτη αυτή στάση τους έφτασαν στο σημείο να ανασύρουν όλη την “αυριανική” προπαγάνδα για γεγονότα που συνέβησαν πριν 40 χρόνια και τα οποία έχουν κριθεί αρνητικά από το ΚΚΕ.
Αντίθετα οι πρόσφατες μνημονιακές συγκυβερνήσεις ΝΔ—ΠΑΣΟΚ, με τον κύριο Μητσοτάκη εξέχοντα υπουργό και τον κύριο Ανδρουλάκη γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, χαρακτηρίστηκαν πρόσφατα ως “ραψωδία” του “ΠΑΣΟΚικου έπους”.
Φαίνεται ότι αυτό το “έπος” θα περιλαμβάνει κι άλλες παρόμοιες “ραψωδίες”, με τη διαφορά ότι ο λαός τούς έχει πάρει για τα καλά χαμπάρι.»
Εκτός «προοδευτικού» πλαισίου το ΠΑΣΟΚ;
Η σύγκρουση του ΠΑΣΟΚ με το ΚΚΕ δεν είναι άνευ πολιτικής ουσίας.
Το ΚΚΕ ποτέ δεν κατέτασσε τον εαυτό του στις λεγόμενες «προοδευτικές δυνάμεις», καθώς ιδεολογικά δεν αναγνωρίζει τη συγκεκριμένη διαιρετική τομή. Ωστόσο, η εκατονταετής διαδρομή του το καθιστά θεμελιώδη δύναμη στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Το γεγονός ότι για το θέμα της γενοκτονίας στη Γάζα παραμέρισε στιγμιαία τη σταθερή του θέση για μη συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις εντός των κοινοβουλευτικών καθηκόντων, θεωρείται από κάποιους κομβικής σημασίας και γι’ αυτό τόσο η Νέα Αριστερά, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να συνυπογράψουν την επιστολή του ΚΚΕ χωρίς να εκφράσουν θεμελιώδεις αντιρρήσεις.
Η περιχαράκωση του ΠΑΣΟΚ όμως σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που θα μπορούσε να ενσωματώσει μεγάλο εύρος πολιτικών χώρων, αποτυπώνει και τη διάθεσή του να πάψει να συγκαταλέγεται συνεχώς στα σενάρια ένωσης, ή έστω συμπόρευσης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς. Πρόκειται για μια αυστηρή εφαρμογή της πολιτικής της «αυτόνομης πορείας» που έχει εξαγγείλει εδώ και μήνες η Χαριλάου Τρικούπη.
Αυτό όμως στέλνει και πολλαπλά μηνύματα εντός των τειχών του ΠΑΣΟΚ προς στελέχη και ομαδοποιήσεις που έβλεπαν με θετικό μάτι κάθε προσπάθεια σύμπλευσης με δυνάμεις που βρίσκονται στα αριστερά του.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, διαμηνύει στους εσωκομματικούς της επικριτές ότι συμπόρευση με την αριστερά δε θα μπορέσει να υπάρξει ούτε καν σε ζητήματα ταυτοτικής σημασίας για ολόκληρο τον χώρο, απορρίπτοντας έτσι και τις επώνυμες διαμαρτυρίες που υπήρξαν για τη στάση που τηρεί το κόμμα στο ζήτημα της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα. Και αφού δεν υπάρχει περίπτωση για συμπόρευση σε κάτι τέτοιο, τότε, θα ήταν μη ρεαλιστικό να πιστεύει κανείς ότι θα υπάρξει για άλλα θέματα όπως τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ, ή τα εθνικά θέματα που απασχολούν έντονα την επικαιρότητα.
Άλλωστε, και στο ζήτημα των Τεμπών, οι πρωτοβουλίες που παίρνει το ΠΑΣΟΚ ερήμην των άλλων κομμάτων της κεντροαριστεράς αποτυπώνει ακριβώς αυτή τη στρατηγική της μοναχικής πορείας, η οποία όμως δε φαίνεται προς ώρας να γοητεύει τους πολίτες που συνεχίζουν να του δίνουν ιδιαίτερα χαμηλές τάσεις προτίμησης στις δημοσκοπήσεις.