Άρθρο του CFR επιχειρεί να λύσει το γρίφο για την πολιτική την οποία θα ακολουθήσει ο Τούρκος Πρόεδρος στη νέα του θητεία.
Στη δυσαρέσκεια που υπάρχει στους κόλπους του ΝΑΤΟ, αλλά και της ΕΕ για τον επεκτατικό ρόλο της Τουρκίας, αναφέρεται άρθρο γνώμης στο Council on Foreign Relations, το οποίο τιτλοφορείται «Οι αυξανόμενες φιλοδοξίες εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας». Όπως αναφέρει η αρθρογράφος Κάλι Ρόμπινσον, τις τελευταίες δεκαετίες, η Άγκυρα έχει εξοργίσει ορισμένους γείτονες με τις εδαφικές της διεκδικήσεις, τις προσφυγικές πολιτικές και τις στρατιωτικές επεμβάσεις στη Λιβύη, τη Συρία και αλλού.
Σημειώνεται επίσης πως οι διευρυμένες εδαφικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στα ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου, όπου επιδιώκει να εκμεταλλευτεί το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο για να μειώσει την εξάρτησή της από την εισαγόμενη ενέργεια, έχουν εξοργίσει την ΕΕ και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Γαλλία. «Η επιδίωξη της Άγκυρας για ενεργειακούς πόρους την οδήγησε επίσης να παρέμβει στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, αφού η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης υποστήριξε τους ισχυρισμούς της» επισημαίνεται.
Ειδική αναφορά γίνεται στο άρθρο για τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο, κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή.
Στη συνέχεια, η αρθρογράφος επιχειρεί να προσεγγίσει το ερώτημα πώς οραματίζεται ο Ερντογάν το μέλλον της Τουρκίας. «Ορισμένοι εμπειρογνώμονες λένε ότι η επιτυχία του Ερντογάν και του ΑΚΡ στις εκλογές του 2023 σημαίνει πιθανότατα συνέχιση της πολιτικής πορείας του προέδρου για τα επόμενα πέντε χρόνια. Επιδιώκει τελικά να ανυψώσει τη διεθνή θέση της Τουρκίας, καθιερώνοντάς την ως εκπρόσωπο του ευρύτερου μουσουλμανικού κόσμου και δίνοντας έμφαση σε μια ατζέντα “μεγαλύτερη από πέντε”, που θα δει τη διεθνή ηγεσία να επεκτείνεται πέρα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Στο πλαίσιο αυτού του οράματος, η Τουρκία έχει προωθήσει την προτιμώμενη προσέγγισή της στο ισλαμικό δίκαιο, ιδίως στην Αφρική, σε ανταγωνισμό με τη Σαουδική Αραβία. Άλλοι εμπειρογνώμονες προβλέπουν κάποιες αλλαγές στην εξωτερική πολιτική κατά τη νέα θητεία του Ερντογάν. Για παράδειγμα, ο Barkey του CFR υποστηρίζει ότι η δίψα της Τουρκίας για ξένες επενδύσεις εν μέσω της οικονομικής της κρίσης θα μπορούσε να ωθήσει τον Ερντογάν να συμβιβαστεί σχετικά με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την αγορά F-16 και άλλους τομείς που την απασχολούν.
»Η ανεξέλεγκτη εξουσία του Ερντογάν θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για την Τουρκία, υποστηρίζει ο Barkey. “Ο Ερντογάν κατοικεί σε ένα είδος θαλάμου ήχου, γράφει. “Στο εγγύς μέλλον, αυτό θα μεταφραστεί σε χάραξη πολιτικής που είναι ταυτόχρονα κινείται γρήγορα, αλλά επιρρεπής σε δυνητικά σοβαρά λάθη κρίσης καθώς και σε συνηθισμένα λάθη. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειές του είναι δύσκολο να διακριθούν σε αυτό το στάδιο”.